Gary Chapman

Samenvatting

Volgens de schrijver is verliefd zijn geen keuze, maar iets dat je overkomt. Je wordt in de periode van verliefdheid als het ware verleid om te gaan geloven dat je geliefde in al je behoeften zal voorzien. Je denkt dan dat de ander net zo veel van jou houdt als jij van de ander en dat de ander je nooit zal kwetsen.
Na de eerste periode van een paar jaar verdwijnen de emoties van verliefdheid en kom je terug in de werkelijkheid waar onderlinge verschillen zichtbaar worden. Dan lijken er maar twee mogelijkheden: scheiden of berusten in je lot. Je kunt echter ook een keuze maken tot groei en ontwikkeling en besluiten om van de ander te houden. Dit laatste vereist wel inspanning. De schrijver maakt daarom ook onderscheid tussen verliefdheid en houden van.
Verliefd zijn kan je wel overkomen, maar liefde is een keuze die we als mens maken.

Het lukt maar weinig mensen om de relatie levendig te houden. Hoe komt het dat na verloop van tijd het gevoel van liefde bij veel mensen minder wordt?
De schrijver is op zoek gegaan naar een manier om stukgelopen huwelijken weer nieuw leven in te blazen. Hij ontdekte dat we verschillende talen in de liefde spreken. Zo kan het zijn dat je veel van je partner houdt maar dat het lijkt of jouw liefde niet aankomt. Of andersom, dat de partner zegt veel van je te houden, maar je kunt het niet merken.
Spreken jullie dezelfde taal en verstaan jullie elkaars taal wel?

Volgens de schrijver zijn er vijf talen van liefde, overigens nog wel met verschillende dialecten. De schrijver behandelt deze vijf talen van liefde:

– Positieve woorden. Dit kan op veel manieren. Denk daarbij aan complimenten geven
in de vorm van waarderende woorden uiten. Je kunt ook iemand aanmoedigen; je spreekt je vertrouwen uit omdat je jezelf inleeft in de ander. Het kan ook in de vorm van vergeving vragen/geven of toegeven dat je iets verkeerd hebt gedaan. Het zijn nederige woorden waarbij je wel iets mag vragen, maar niets eist. Uiteraard is de toon waarop je iets zegt ook belangrijk.

– Samen zijn. Iemand die deze taal spreekt, geeft de volledige aandacht en tijd. Ook deze taal kent vele dialecten, zoals samen naar de film gaan, een spelletje doen of samen praten. Bij deze laatste is het belangrijkste dat je niet gericht bent op wat je zelf wil zeggen, maar op wat je van de ander hoort. Dit is positief luisteren, waarbij je de tijd neemt om gevoelens, gedachten en verlangens van de ander te begrijpen, en die van jou te delen. Als je deze taal wilt leren is het belangrijk dat je je bewust wordt van je emoties, zodat je je kunt blootgeven aan de ander.

– Cadeaus geven. Geschenken zijn al eeuwenlang symbolen van liefde. Liefde gaat gepaard met geven en hoewel alle vijf talen een vorm van geven zijn, is dit de meest concrete vorm ervan. Het gaat er bij deze taal niet om of het cadeau geld kost of niet, maar om de intentie en het feit dat je aan de ander denkt. Dit is de gemakkelijkste taal om te leren. Wacht niet op een speciale gelegenheid om via cadeaus je liefde te uiten.

– Dienen. Deze taal betekent dat je de liefde voor je partner uit door dingen te doen.
Mensen met deze liefdestaal zijn behulpzaam, steken gemakkelijk de handen uit de mouwen en staan klaar voor de ander. Mensen die deze taal ‘spreken’ helpen vanuit een positieve instelling en niet vanuit plicht of angst.

– Lichamelijk contact. Ook deze taal kent weer vele dialecten, waarbij vrijen slechts één van die dialecten is. Als lichamelijk contact de taal van je partner is, is het erg belangrijk om haar of zijn dialect te leren spreken. Als een bepaalde aanraking niet prettig is, dan bereik je met die aanraking het tegenovergestelde van liefde.

Je kunt niet blindelings erop vertrouwen dat je voldoende hebt aan je eigen moedertaal.
Als je partner jouw taal niet begrijpt, kun je nog zoveel liefde geven, maar het komt niet aan. Je zult bereid moeten zijn om de taal van je partner te leren.

De schrijver spoort je aan om voor jezelf en voor je partner de moedertaal van liefde te ontdekken. Stel jezelf de vraag waardoor je het meest de liefde van je partner ervaart. Dat is de taal die je zelf goed verstaat. De kans is groot dat het ook de taal is waarin je aan de ander liefde wilt geven. En hoe is dat voor je partner?
Als je wilt weten wat jullie talen zijn, kun je ook kijken naar wat jullie het meest missen of wat het meest kan kwetsen. Of waar hebben jullie het vaakst naar verlangd? Of kijk hoe jij zelf jouw liefde uitdrukt voor je partner. De kans is groot dat je zelf ook zo wilt worden bemind. Kritiek wordt vaak geuit op het gebied waar je zelf de grootste behoefte hebt.

Als je goed op kinderen let, kun je al vrij vroeg ontdekken wat hun taal der liefde is. Je kunt dit ontdekken door te kijken hoe het kind zelf liefde geeft. Dit is ook de manier waarop het kind liefde hoopt te ontvangen. Het is bekend dat baby’s die worden geknuffeld een gezonder gevoelsleven ontwikkelen, dan zij die weinig worden aangeraakt.
Wij kunnen kinderen echter het beste in alle vijf de talen onze liefde geven. Voor hele kleine kinderen is dat voor ons meestal eenvoudig: we helpen, geven cadeautjes, doen dingen samen, knuffelen, geven volop complimenten en aanmoedigingen. Als kinderen groter worden, krijgen ze nog wel cadeaus, maar sommige talen worden veel minder gebruikt. Twee voorbeelden:
Als kinderen alleen nog maar te horen krijgen wat ze níet goed doen, is dat funest voor kinderen met positieve woorden als taal der liefde.
Voor een kind die als taal der liefde lichamelijk contact heeft, is het juist funest om een klap in het gezicht te krijgen.

Als iemand niet voldoende gevoed wordt in zijn liefdestaal, dan voelt die zich niet gelukkig. Hij kan niet genoeg liefde aan zijn partner geven en de kans is groot dat die verliefd wordt op iemand anders. Liefde is iets wat je voor een ander doet. Het is een keuze en je hoeft niet op de ander te wachten om er al mee te beginnen. Chapman geeft ook voorbeelden hoe je dat laatste kunt doen.

Mijn aanvullingen bij het boek

Het boek richt zich sterk op oplossingen, maar vaak is het noodzakelijk om eerst iets anders nog aandacht te geven. Behoefte aan jouw taal ontstaat op momenten dat je je niet veilig voelt (het moeilijk hebben, de ander missen). Door deze emoties kun je in contact komen met je eigen behoeftes/verlangens.
Je kunt pas ingaan op de behoeftes/verlangens van je partner als je stilstaat bij zijn of haar emoties. Welke taal van liefde je partner ook heeft, in het geval dat hij/zij ergens door geraakt is, is er eerst aandacht nodig voor deze emoties. Anders kun je de plank net misslaan.

De verschillende talen worden pas echt een taal van de liefde wanneer hij met aandacht en liefde wordt geschonken. Anders is het als pleisters plakken vlak naast de wond, of erger: met het plakdeel van de pleister net op de wond.

Het kan moeilijk zijn om een andere liefdestaal zomaar te leren. De schrijver geeft weinig tips hoe je dat toch kunt doen. Mijn idee is om je eigen moedertaal van liefde als uitgangspunt te nemen en van daaruit te vertrekken om langzaam een andere taal te leren.
Enkele voorbeelden:
– Als dienstbaarheid jouw eigen taal is en cadeaus de taal van je geliefde, dan kun je de dingen die je voor de ander doet ‘inpakken’ of ‘uitpakken’ als een cadeau.
– Als aanraken jouw liefdestaal is en positieve woorden de taal van je geliefde, dan kun je, terwijl je de ander liefdevol aanraakt, vertellen hoe warm of zacht de ander aanvoelt of vertellen hoe fijn je het vindt om de ander te mogen masseren.
– Als samen zijn jouw liefdestaal is, en dienstbaarheid die van je geliefde, dan kun je samen met je geliefde dingen doen.
– Als positieve woorden jouw liefdestaal is, en cadeaus de taal van je geliefde, dan kun je leren van Sinterklaas, en een cadeau geven verpakt in een prachtig gedicht.

Tineke, oktober 2012